Zastosowanie opatrunków w leczeniu krwawień z nosa.
Większość przypadków krwawienia z przedniej części nosa ustępuje sama i nie wymaga leczenia. Krwawienia takie mogą być opanowane przez uciśnięcie przedniego odcinka nosa przez 15 min., co zapewnia tamponadę dla naczyń przedniego odcinka przegrody nosa. Pacjent w miarę możliwości powinien być rozluźniony i zrelaksowany. Głowa może być pochylona do przodu albo do tyłu, w zależności od tego, która pozycja jest wygodniejsza, ale istotne jest, żeby unikać połykania i aspiracji do płuc krwi, która może spływać po tylnej ścianie gardła. Nie należy uciskać obszaru wzdłuż kości nosowej, nacisk powinien być wywierany bardziej na koniec nosa, poprzez dociśnięcie skrzydełek nosa do przegrody.
Jeżeli opisane wyżej leczenie nie prowadzi do ustąpienia krwawienia z nosa, stosuje się tamponadę przednią przy użyciu opatrunków donosowych. Istniej kilka rodzajów opatrunków, różniących się przede wszystkim materiałem, z jakiego są zrobione.
Tradycyjne opatrunki wewnątrznosowe składają się z materiałów nieulegających biodegradacji, takich jak gaza powleczona wazeliną, rozprężalne gąbki z PVA - alkoholu (poli) winylowego, które powiększają się pod wpływem wilgoci, nadmuchiwany tampon z pokryciem hydrokoloidowym, który pozostaje w kontakcie z błona śluzową po tym, gdy ze środka tamponu zostanie usunięte powietrze. Takie opatrunki zwykle pozostawia się na 1-3 dni. Dostępne badania wskazują, że użycie ich zatrzymało krwawienie w ok. 60-80% przypadków, w których leki obkurczające naczynia krwionośne i ucisk nie były skuteczne. Zakładanie i usuwanie tamponów może powodować urazy błony śluzowej, co wywołuje ból i może prowadzić do nawracających krwawień.
Istnieją także różnorodne wchłanialne i ulegające biodegradacji materiały, niewymagające usuwania, są one pożyteczne zarówno dla pacjentów z koagulopatią, jak i dla tych bez zaburzeń hemostazy. Utleniona celuloza, karboksymetyloceluloza (CMC) i oczyszczona bydlęca kolagenowa pianka lub pasta wzmagają formowanie skrzepu i stanowią w pewnym stopniu tamponadę. Inne łatwowchłanialne materiały to: polimery karboksymetylochitozanu (NOCC), polisacharydy pochodzenia roślinnego, usieciowany kwas hialuronowy, mikrowłókna kolagenu, żelatyna świńska i żelatyna bydlęca koniugowana z ludzką trombiną.
Produkty te mają także właściwości hemostatyczne i są dostępne w postaci opatrunków do zwilżania, gotowych opatrunków żelowych lub proszku hemostatycznego, które po połączeniu z wodą tworzą żel który może być podany miejscowo za pomocą strzykawki (opatrunki żelowe) lub specjalnego aplikatora (proszki). Zaletą tych produktów jest to, że charakteryzują się z reguły szybką i skuteczną absorpcją krwawienia, co pozwala usunąć obficie płynącą krew, ich siateczkowa struktura skutecznie wspomaga czynniki krzepnięcia i wytworzenie się skrzepu, dopasowują się one do trójwymiarowej struktury jamy nosowej i są łatwe w użyciu. Decyzja, który produkt zastosować, zależy od dostępności danego opatrunku, ceny i preferencji lekarza. Należy podkreślić, że opatrunki wchłanialne zapewniały wyraźnie większą satysfakcję i mniejszy dyskomfort u pacjentów. Koszty takich opatrunków są wyższe, ale mogą być zrównoważone przez koszt wizyty kontrolnej w celu usunięcia tamponady. Bez względu na rodzaj zastosowanego materiału wchłanialnego większość lekarzy zaleca nawilżanie błony śluzowej nosa solą fizjologiczną w aerozolu przez 24-48 h po ustaniu krwawienia. Przyśpiesza to jej zdrowienie i degradację materiału tamponady.
Zastosowanie opatrunków donosowych w leczeniu pooperacyjnym.
Drugim, bardzo ważnym zastosowaniem opatrunków donosowych jest zaopatrzenie rany pooperacyjnej po zabiegach chirurgicznych nosa, takich jak septoplastyka, redukcja małżowin czy funkcjonalna endoskopowa operacja nosa i zatok (FESS). Opatrunki w tych przypadkach stosuje się w celu ograniczenia krwawienia, stabilizacji i separacji tkanek oraz zapobiegania krwiakom i zrostom. Można także zastosować opatrunki, które oprócz działania hemostatycznego wspomagają również gojenie rany (np. PureRegen).
W przypadku operacji przegrody nosa najczęściej używa się najczęściej rozprężalnych opatrunków z PVA (np. Cenefom) z rurkami wentylacyjnymi, które mają działanie hemostatyczne oraz stabilizujące. Można też zastosować proszki hemostatyczne np. NexStat lub inne.
Typowe opatrunki żelowe (takie jak np. Hemogel lub Possisep), które pozostawia się do wchłonięcia, stosuje się głównie do zatok po zabiegach typu FESS - z prostego powodu - po zostawieniu w jamie nosa, na przykład po operacji przegrody nosowej, drożność nosa byłaby upośledzona do czasu rozpuszczenia się opatrunku.
Przy wyborze właściwego opatrunku zachęcamy do przesłania zapytania poprzez naszą stronę www.eumed.pl.
Galeria:
https://eumed.pl/img/artykuly/2/2021_11/xpva-nasal-dressing.jpg.pagespeed.ic.uf13M89QG0.webp
https://eumed.pl/img/artykuly/2/2022_01/hemogel.jpg
https://eumed.pl/img/artykuly/2/2021_11/xpure-gel-sinuis.png.pagespeed.ic.vsZriIvWvj.webp
https://eumed.pl/img/artykuly/2/2022_03/xposisep-x-c2-dry.jpg.pagespeed.ic.yoc8HUNG_3.webp